Λεωφόρος των Μπαομπάμπς

Το πράσινο παρελθόν της Μαδαγασκάρης

Θαυμάζοντας το δέντρο του Μικρού Πρίγκιπα στην Λεωφόρο των Μπαομπάμπς

"Ένα μπαομπάμπ, λοιπόν, σαν αργήσεις να το ξεριζώσεις, ποτέ πια δεν θα τα καταφέρεις να το ξεφορτωθείς. Σκεπάζει ολόκληρο τον πλανήτη. Τον τρυπάει με τις ρίζες του. Κι αν ο πλανήτης είναι πολύ μικρός και τα μπαομπάμπ πάρα πολλά, θα τιναχτεί σε χίλια κομμάτια" λέει ο Μικρός Πρίγκιπας, για τα δέντρα που φυτρώνουν στον πλανήτη του.

Και στον δικό μας πλανήτη μικρέ Πρίγκιπα, υπάρχει ένα ‘’κόκκινο νησί’’ αποκομμένο από το νότιο τμήμα της Αφρικής, που χαρακτηρίζεται σαν η γη των μπαομπάμπς, αφού από τα οκτώ είδη μπαομπάμπς του πλανήτη, τα έξι φύονται αποκλειστικά εδώ, στη Μαδαγασκάρη.

Κι εγώ ένα πρωινό του Ιούλη, σε έναν χωματόδρομο ανάμεσα σε Morondava και Beloni Tsiribihina, στην δυτική Μαδαγασκάρη, διασχίζω εντυπωσιασμένη την Αλέα των Μπαομπάμπς, θαυμάζοντας τα τριαντάμετρα Adansonia grandidieri, που ευθυγραμμίζουν τον χωματόδρομο, μια μικρή κληρονομιά των πυκνών τροπικών δασών που κάποτε ήκμασε στη Μαδαγασκάρη.

Θαυμάζω το ‘’ανάποδο δένδρο’’, που τα κλαδιά του μοιάζουν με ρίζες, και ο μύθος λέει ότι όταν ο Θεός το φύτεψε, εκείνο συνέχισε να κινείται, έτσι ο Θεός αποφάσισε να φυτρώνει ανάποδα. Το ‘’δένδρο της ζωής’’ που παρέχει στέγη, ρούχα, τρόφιμα και νερό για τα ζώα και τους ανθρώπους των περιοχών της αφρικανικής σαβάνα. Τα ώριμα δέντρα είναι συχνά κούφια, παρέχοντας καταφύγιο για ζώα και ανθρώπους. Ο κορμός του μπορεί να αποθηκεύσει μέχρι και 120.000 λίτρα νερού και και ο φλοιός δίνει ίνες που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή σχοινιών και ρούχων. Οι καρποί είναι ξυλώδεις σε μορφή πεπονιού, πλούσιοι σε βιταμίνη C και τρώγονται όπως και τα φύλλα βρασμένα, οι σπόροι χρησιμοποιούνται κατά της δυσεντερίας και ο χυμός συλλέγεται για την παραγωγή χαρτοπολτού.

Δεξιά κι αριστερά, για 250 περίπου μέτρα του χωματόδρομου, περί τα 30 δέντρα ηλικίας 800-1000 ετών, σχηματίζουν την αλέα και καθρεπτίζονται στην διπλανή λιμνούλα.

Ο χρόνος έχει σταματήσει εδώ. Καθημερινό τοπίο τα μπουλούκια Μαλαγκάσι με τις πραμάτειες τους και τα κάρα να διασχίζουν την αλέα.

Παιδιά παίζουν με τα νούφαρα της λιμνούλας, προσπαθούν να ανέβουν στα δέντρα, τα αγκαλιάζουν, ξέρουν την αξία και την δύναμή τους.

Πιο κει κάποιες καλύβες και χαμογελαστές γυναίκες με το πρόσωπο τους καλυμμένο με ένα μείγμα λάσπης και αλόης, για να προστατεύονται από τον ήλιο.

Και 7 χλμ βορειοδυτικά οι περίφημοι ‘’εραστές’’, τα Adansonia za σφιχταγκαλιασμένα σε έναν ατέρμονα χορό, μεγαλώνουν μαζί μέσα στους αιώνες! Σύμφωνα με το μύθο είναι ένα νεαρό ζευγάρι, ένας νεαρός άνδρας και μια νεαρή γυναίκα από διπλανά χωριά που αγαπήθηκαν δίχως ελπίδα, αφού ήταν ήδη αρραβωνιασμένοι με άλλους. Ωστόσο, το ζευγάρι ονειρευόταν να ζήσει μαζί, να κάνουν οικογένεια και παιδιά, και ζήτησε την βοήθεια του θεού τους. Και πλέον σαν μπαομπάμπς ζουν την αιωνιότητα ως ένα, όπως το ζευγάρι πάντα ήθελε!

Φύγαμε βορειοδυτικά να επισκεφτούμε τις αλυκές, καλεσμένοι του επίτιμου Προξένου της Ελλάδας Παναγιώτη Ταλούμη, ιδιοκτήτη της εταιρίας διαχείρισης τους. Σε όλη την δίωρη διαδρομή απολαύσαμε αυθεντικές σκηνές καθημερινότητας των Μαλαγκάσι, μοναδικές εικόνες της φύσης με διάσπαρτες πανέμορφες λιμνούλες με νούφαρα αλλά κυρίως πλήθος μπαομπάμπς διάσπαρτα στην φύση.

Ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει εδώ. Ερείπια του παρελθόντος, αυτά τα μπαομπάμπς στέκονται περήφανα, άρχοντες του τόπου. Τόσο μεγάλη συγκέντρωση μπαομπάμπς είναι πολύ περίεργη, αφού στο περιβάλλον της Μαδαγασκάρης είναι σχετικά λίγα.

Εκτός αυτού, τα νεαρά μπαομπάμπς είναι πολύ λίγα στην περιοχή, θύμα του zebu και της υλοτομίας. Η ανανέωση του δάσους των μπαομπάμπς δεν είναι καθόλου εξασφαλισμένη. Πόσο καιρό θα παραμείνουν αυτοί οι γίγαντες;

Και επιστρέψαμε για το μοναδικό ηλιοβασίλεμα. Όταν φτάσαμε ο ήλιος ήταν πλέον κοντά στον ορίζοντα και κατέβαινε τόσο γρήγορα, μα τόσο γρήγορα …. και η καρδιά, το μυαλό και η ψυχή θέλουν κι άλλο να ζήσουν την στιγμή!

Στέκομαι στις όχθες της λιμνούλας, παράλληλα στην αλέα, για να θαυμάσω καλύτερα τους γίγαντες να καθρεπτίζονται στην λιμνούλα κάτω από το φως του ήλιου που δύει ανάμεσά τους!

Μαγεία ….ο ήλιος δύει, εξαφανίζεται, αλλά το κόκκινο φως διαρκεί πολύ ώρα ακόμα, κι εγώ το ‘’κλείνω’’ αιώνια με τον φακό μου, αγκαλιά με όμορφες φατσούλες, αξιολάτρευτα παιδιά της κόκκινης γης!

TOP