Διασχίζοντας τα Ιμαλάια από το Μικρό Θιβέτ στην Κοιλάδα της Αιώνιας Άνοιξης

Αύγουστος 2010, ορεινή διάσχιση Θιβέτ - από Λάσα σε Everest Base Camp και κάθοδο σε Κατμαντού – κι ακούμε για τις φονικές πλημμύρες στο Λαντάκ, το Μικρό Θιβέτ, στην νοτιοδυτική πλευρά των Ιμαλαίων. Η σκέψη μας σε φίλους ταξιδευτές που έκαναν την εποχή αυτή το ταξίδι και το ερώτημα μας εάν κατάφεραν να κάνουν την κατάβαση από Λαντάκ σε Κασμίρ, την 438 χιλιομέτρων ορεινή διάσχιση των Ιμαλαίων, από τις πιο όμορφες αλλά και επικίνδυνες οδικές διαδρομές του κόσμου. Βούλιαξε το Λαντάκ τότε, πολλοί οι νεκροί, και οι φίλοι δεν κατάφεραν να πραγματοποιήσουν την κατάβαση, έφυγαν από το Λέχ αεροπορικώς!

Σχετικά άγνωστα τα παλιά βασίλεια των Ιμαλαίων, στα σύνορα Ινδιών, Πακιστάν και Κίνας, χαμένα στην απεραντοσύνη της ψηλότερης οροσειράς του πλανήτη!

Το Ladakh, το Μικρό Θιβέτ, που γεωγραφικά και πολιτισμικά είναι τμήμα του Θιβέτ, είναι μία ορεινή έρημος, με ασύλληπτους γεωλογικούς σχηματισμούς, σεληνιακά τοπία με πανέμορφες χιονισμένες κορυφές, αλλά και τις στο ακέραιο διατηρηθείσες βουδιστικές παραδόσεις καθώς και ήθη και έθιμα, τα δεκάδες εν λειτουργία μοναδικής αρχιτεκτονικής Βουδιστικά μοναστήρια με τους ασκητικούς Λάμα, τις πολύχρωμες τελετές τους και τα υπέροχα φεστιβάλ!

Το πανέμορφο Kashmir, η Κοιλάδα της Αιώνιας Άνοιξης, με το ήπιο κλίμα του, τα υπέροχα τοπία με τα μοναδικά πυκνά δάση με τα αιωνόβια πεύκα και έλατα, τις πανέμορφες λίμνες, τις χιονισμένες βουνοκορφές, τα παραμυθένια χωριουδάκια και καραβόσπιτα της λίμνης Dal, αλλά και τα μάλλινα που φέρουν το όνομά του. Το έκαναν γνωστό οι χίπις την δεκαετία του ’70 και οι Led Zeppelin με το ομότιτλο τραγούδι τους, αλλά και οι συνεχείς αψιμαχίες στα σύνορα μεταξύ Ινδών και Πακιστανών, μετά την διχοτόμηση του.

Αύγουστος 2013 και με σύμμαχο τον καλό καιρό, είναι η σειρά μου να επιχειρήσω την τρίτη μου οδική διάσχιση της οροσειράς των Ιμαλαίων (μετά των οροπεδίων του Θιβέτ και του Μπουτάν), μια διαδρομή δύσκολή, απαιτητική αλλά μοναδική, που ενώνει το Leh, την πρωτεύουσα του Ladakh, με το Srinagar, την πρωτεύουσα του Kashmir, οι δύο πόλοι της διαδρομής από τα ανατολικά στα δυτικά. Με μια ομάδα φίλων, έχουμε ήδη εξερευνήσει την περιοχή της πρωτεύουσας Leh, και τα πέριξ αυτής μοναστήρια, εκτός αυτών της δυτικής πλευράς που θα συναντήσουμε στην διαδρομή μου. Και ξεκινάμε το διήμερο ταξίδι μας από το Leh, που βρίσκεται σε υψόμετρο +3.500 μέτρα, με τρία τζιπ, για την διάσχιση των Ιμαλαίων με προορισμό το Srinagar (+1.580μ) με την αδρεναλίνη στα ύψη, κι εγω την κάμερα μου αγκαλιά, να αποτυπώσω την ομορφιά (οι περισσότερες φωτογραφίες είναι από το αυτοκίνητο εν κινήσει)

Να ’χα χίλια μάτια, Θεέ μου... Πώς να περιγράψεις τόση ομορφιά με λίγες λέξεις και κάποιες φωτογραφίες …….. Θιβετιανό τοπίο, άγονο, άγριο, συναρπαστικό, απόκοσμο! Απρόσιτα οροπέδια, ορμητικά ποτάμια, και ορεινές έρημοι, πλούσιες εναλλαγές πυκνής ή αραιής βλάστησης μοναδικών αποχρώσεων του πράσινου με γυμνούς, άγριους βράχους με χιονισμένες κορφούλες! Αρμονικά δεμένα στα μαγευτικά τοπία Θιβετιανά και ισλαμικά χωριά και κωμοπόλεις και βουδιστικά μοναστήρια! Εικόνες μοναδικές, κλειδώνουν στον νου και την ψυχή, αποτυπώνονται ανεξίτηλα στην καρδιά!

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν το ταξίδι…

Οι πρώτες εικόνες της διαδρομής όμοιες με της περιοχής του Leh , επιβλητικά βουνά γυμνά από βλάστηση, βράχοι με περίεργα σχήματα και σχηματισμούς, και ο ποταμός Indus να κυλάει μεταξύ τους.

Πλησιάζοντας στο πρώτο μοναστήρι που βρίσκεται στην διαδρομή το τοπίο αλλάζει, πολύχρωμη βλάστηση γύρω από το ποτάμι.

Σε μια παράκαμψη 9,5 χλμ από τον δρόμο, 52 χλμ από το Leh, στην κορυφή ενός λόφου συναντήσαμε το πρώτο βουδιστικό μοναστήρι, το Likir Gompa, του 11ου αιώνα.

Η θέα από το Likir Gompa

65 χλμ από το Leh, σε υψόμετρο +3.100 μ., πολύ κοντά στο Likir Gompa επισκεφτήκαμε το δεύτερο μοναστήρι, το Alchi Gompa, του 10ου αιώνα, πολύ μικρό και διαφορετικό από τα άλλα μοναστήρια, με περίτεχνα ξυλόγλυπτα και έργα τέχνης συγκρίσιμα με το μπαρόκ στυλ και τις παλαιότερες διατηρηθείσες τοιχογραφίες στο Ladakh (απαγορευόταν η φωτογράφηση)

Και η διαδρομή συνεχίζεται με συνεχείς εναλλαγές τοπίου

125 χλμ από το Leh, πάνω στον δρόμο, στα +3.510 μ., πρόβαλε το μοναστήρι Lamayuru, που δεσπόζει στην κορυφή ενός βράχου, και είναι ένα από τα μεγαλύτερα και παλαιότερα gompas του Λαντάκ (9ου-10ου αιώνα), με πληθυσμό περίπου 150 μόνιμους μοναχούς.

Ανεβαίνουμε πιο ψηλά, το τοπίο αγριεύει, ο βαρύς χειμώνας άφησε πίσω του τα απομεινάρια της ασφάλτου και στα 9,3 χλμ από το Lamayuru Comba φτάνουμε στο πέρασμα Fotu-la, το ψηλότερο σημείο της διαδρομής, σε υψόμετρο +4.108 μέτρα! Όπως σε όλα τα περάσματα στα Ιμαλάια, απαραίτητες οι σημαίες προσευχής!

Το πέρασμα Namika La, είναι το δεύτερο ψηλότερο πέρασμα της διαδρομής στα +3.700 μ

Στα 274 χλμ από το Leh φτάσαμε στην πόλη Kargil (110χλμ από Lamayaru Gompa) σε υψόμετρο +2.676 μέτρα, που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στο Ladakh μετά από Leh, με πληθυσμό 150.000 κατοίκους. Γνωστό από τον σύντομο ομότιτλο πόλεμο ανάμεσα στην Ινδία και το Πακιστάν το 1999, για την ελεγχόμενη από τους Ινδούς περιοχή. Φτάσαμε αργά το βράδυ, διανυκτέρευση και πολύ πρωινό ξύπνημα για την πραγματοποίηση του πιο ενδιαφέροντος και επικίνδυνου τμήματος της διαδρομής (204 χλμ μέχρι το Srinagar)!

Στα 56 χλμ μετά το Kargil, το Drass, στα +3.500 μέτρα, το δεύτερο πιο ψυχρό κατοικημένο μέρος στον κόσμο αλλά και το μεγαλύτερο χωριό ανάμεσα στο Sonmarg και το Kargil, με πληθυσμό 1.500 κατοίκων. Η καλύτερή μου….. εκπληκτικά πορτραίτα των κατοίκων αλλά και μιας οικογένειας Αφγανών προσφύγων ή μεταναστών –άγνωστο!

Μετά την σύντομη στάση στο Drass, συνεχίσαμε και όλα τα είχε αυτή η υπέροχη διαδρομή…

Συναπαντήματα με νομάδες...

Απίθανες εικόνες καθημερινότητας των Αφγανών μεταναστών και προσφύγων που δουλεύουν στα χωράφια και ζουν σε πρόχειρα καταλύματα δίπλα στον δρόμο...

Τον Indus ποταμό με εκπληκτικά τοπία εξαιρετικών αποχρώσεων, στα οποία έχουν προστεθεί οι χιονισμένες βουνοκορφές...

Αντικατοπτρισμός του μπλε του καταγάλανου ουρανού! Πολυχρωμία του πράσινου, όπου υπάρχει, που αλλάζει αποχρώσεις συνεχώς με την αλλαγή του φωτός από την θέση του ήλιου εκεί ψηλά, στην Σκέπη του κόσμου! Υπέροχες γραμμές και φόρμες των ορεινών όγκων...

Ένα παγετώνα τόσο κοντά και πανέμορφες χιονισμένες, κάτασπρες κορφούλες σε φόντο γκρι, πράσινο, καφεκόκκινο...

Φορτηγά και λεωφορεία υπερπαραγωγή...

Βιβλικές μορφές.

Μετά το χωριό Matayan η άσφαλτος άρχισε να μετατρέπεται σε χωματόδρομο, οι εικόνες με τα ποτάμια και την βλάστηση δίνουν τη θέση τους σε ένα τοπίο άγονο και άγριο, όπου η ανθρώπινη παρουσία είναι όλο και πιο σπάνια! Δύσβατος στενός δρόμος, που ανεβοκατεβαίνει κατά μήκος των γκρεμών ανάμεσα σε βουνοκορφές, απότομες στροφές και μεγάλα υψόμετρα - καθιστώντας, βέβαια, το ταξίδι μας μαγευτικό! Αυτό είναι και το κομμάτι της διαδρομής που κλείνει τον Νοέμβριο εξαιτίας των ακραίων καιρικών συνθηκών, για να ανοίξει τον Ιούνιο. Το Matayan είναι το πέρασμα από την Ινδία στην Κίνα, παλαιά περνούσαν τα καραβάνια που μετέφεραν εμπορεύματα, ήταν ο περίφημος Δρόμος του Μεταξιού! Σήμερα εκτός από πολλά οχήματα, καραβάνια με άλογα, Αφγανούς πρόσφυγες και εποχικούς εργάτες, συναντήσαμε μεγάλα κοπάδια με κατσίκες πασμίνες, ναι είναι οι κατσίκες με το εξαιρετικό μαλλί, που έδωσαν το όνομά τους σε όλα τα σάλια

Αγαπημένη εικόνα! Βιβλική μορφή που σε παραπέμπει…

Πλησιάζουμε στο ξακουστό Zoji La το τρίτο πέρασμα, στα +3.542, το γεωγραφικό σύνορο ανάμεσα στο Κασμίρ και το Λαντάκ. Αναφέρεται στους 15 πιο δύσκολους δρόμους του κόσμου, που λίγοι και τρελοί τολμούν να διαβούν. Στον 9 χιλιομέτρων εξαιρετικά στενό δρόμο που στο μεγαλύτερο τμήμα του χωράει μόνο ένα αυτοκίνητο. Η δυσκολία λήψης φωτογραφιών μέσα από το αυτοκίνητο κτύπησε κόκκινο και έγινε πλέον επικίνδυνη αποστολή!

Και στο σημείο με την υπέροχη θέα, που κόβει την ανάσα, με την ανατολική πλευρά άγονη και ξηρή, και τη δυτική καταπράσινη και πλούσια σε βλάστηση, 2 χλμ πριν τελειώσει το Zoji La, λίγο πριν αρχίσει η κατάβαση για Κασμίρ, στοπ … και όχι για να απολαύσουμε την θέα…

Μια κατολίσθηση έκλεισε και τους δυο δρόμους, τον παλαιό αλλά και την καινούργια κάτω διάνοιξη. Zoji La είναι αυτό, αφού δεν μπορούμε να ‘ρίξουμε’ το βουνό για να διευρύνουμε τον δρόμο, ας έχουμε δυο δρόμους στο πιο στενό σημείο! Ερωτηματικό βέβαια γιατί δεν τους μονοδρομούν!

Εμείς στον πάνω δρόμο … και μόνο εκεί βρήκαμε να σταθμεύσουμε τα τρία τζιπ! Οι μπουλντόζες και οι εκσκαφείς είχαν ήδη πιάσει δουλειά, όμως στην Ινδία βρισκόμαστε, ας ετοιμαστούμε για ένα ενδιαφέρον απόγευμα αν όχι και βράδυ…

με υπέροχη θέα… με καλή παρέα …

με καραβάνια …

με μεγάλο συνωστισμό … αυτοκίνητα, άνθρωποι, πασμίνες... κυριολεκτικά στην άκρη του γκρεμού…

ατενίζοντας από ψηλά αραχτούς τους οδηγούς των εγκλωβισμένων οχημάτων του κάτω δρόμου και τους μοναχικούς πεζοπόρους (που πάνε άραγε;)

Πέρασαν 2 ώρες … Και ενώ ο κάτω δρόμος άνοιξε και αναπτερώθηκαν οι ελπίδες μας ότι θα κοιμηθούμε το βράδυ στα καραβόσπιτα στην λίμνη Dal στο Kashmir … Ουπς… ένα βυτιοφόρο κόλλησε στην συμβολή των δύο δρόμων, κλείνοντας την είσοδό τους ... Όλοι στην προσπάθεια μετακίνησης…

Και αφού πέρασε άλλη μια ώρα ... ω του θαύματος ... άνοιξε ο πάνω δρόμος … για λίγους ... και είπαμε να το τολμήσουμε… κι αφού περάσαμε το πιο στενό σημείο του Zoji La (σήμα κατατεθέν) και δεν κολλήσαμε στην λάσπη …

τα καταφέραμε!

Και αφού περάσαμε τον πρώτο συνωστισμό αυτοκινήτων ...

συνεχίσαμε ακάθεκτοι την κατάβαση προς Kashmir και με υπέροχη θέα τα καταπράσινα βουνά με τις χιονισμένες κορφούλες, σε υπέροχη σύνθεση με τα γραφικά ποτάμια! Είμαστε πλέον στην Κοιλάδα της Αιώνιας Άνοιξης, το Kashmir!

Η τελευταία στάση είναι στο Sonmarg, σε υψόμετρο 2.470 μέτρων, 87 χλμ. Από το Srinagar. Το όνομά του σημαίνει «χρυσό λιβάδι», και η τοποθεσία αποτελεί εξαιρετική βάση για trekking . Full του πράσινου και η θέα πλέον από χαμηλά!!

Φτάσαμε στην Λίμνη Dal, κοντά στο Srinagar, ακριβώς με την δύση του ηλίου.

21 Αυγούστου 2013, ακόμα και πανσέληνο είχε εκείνη η μέρα! Στην βεράντα του houseboat αργά το βράδυ, μόνη στην μαγεία της λουσμένης στο φως της πανσελήνου λίμνης Dal, δεν έκανα απολογισμό της ημέρας-όπως είθισται στα ταξίδια.

Ότι έζησα τις δύο αυτές μέρες, η ομορφιά που γεύτηκα, δεν άφηνε χώρο για απολογισμούς, είχε κατακλύσει το νου, την καρδιά και την ψυχή μου, κι έμειναν εκεί ανεξίτηλα χαραγμένα! Από την Στέγη του Κόσμου κατέβηκα στην Κοιλάδα της Αιώνιας Άνοιξης, έζησα δυο μέρες στην Shambhala και απολάμβανα την πανσέληνο στην Shangri La! Για να ξυπνήσω την άλλη μέρα στον Παράδεισο…

Σε ευχαριστώ Θεέ μου που το έζησα!

TOP