Γνωρίστε με

Σπούδασα Αρχιτέκτων Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο της Αθήνας και εργάσθηκα κυρίως σαν αρχιτέκτων κατασκευής-εργοταξιάρχης σε συνεργασία με μεγάλες εργοληπτικές εταιρείες σε μεγάλα οικοδομικά δημόσια έργα, κυρίως στην Αθήνα, όπως το Μέγαρο της Αστυνομίας, το Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης της Τράπεζας Πειραιώς στο Καστρί, το Ολυμπιακό Κέντρο Γραπτού Τύπου (MPC) κ.α.

Μεγάλη περηφάνια αισθάνομαι που, σαν επικεφαλής της ομάδας κατασκευής (εργοταξιάρχης), αποπεράτωσα και το ιδιαίτερα απαιτητικό και δύσκολο έργο της Αποκατάστασης και Επέκτασης του Εθνικού Θεάτρου.

Μεταξύ των ιδιαίτερα απαιτητικών έργων που διεύθυνα εύρισκα λίγο χρόνο να ταξιδεύω σε τόπους μακρινούς, δύσκολα προσβάσιμους, συχνά επικίνδυνους για να εξερευνήσω και να γνωρίσω ανθρώπους, ήθη και έθιμα, πολιτισμούς που χάνονται, φύση που καταστρέφεται.

Με την φωτογραφία άρχισα να ασχολούμαι τα τελευταία χρόνια με κίνητρο την αποτύπωση της ομορφιάς του Κόσμου, αλλά κυρίως των στιγμών και των συναισθημάτων που προκαλεί η συνάντηση των πολιτισμών και των ανθρώπων που συναντώ κατά τη διάρκεια των πολυάριθμων ταξιδιών μου, και την κατανόησης της ανθρώπινης φύσης. Η φωτογραφία είναι μια συνεχής αναζήτηση, αναζήτηση του φωτός, του χρώματος, της στιγμής, αλλά πάνω απ' όλα της αλληλεπίδρασης και της σχέσης εμπιστοσύνης με τους ανθρώπους που συναντώ.

Εχω λάβει μέρος σε πολλούς διεθνείς-διαδικτυακούς διαγωνισμούς με τις φωτογραφίες μου να αποσπούν πολλές διακρίσεις, όπως επίσης και σε δύο ομαδικές εκθέσεις στην Ιταλία.

« ‘’Είδα’’ τον θεό όταν ανέβηκα στην base camp του Everest στα 5.500 μέτρα, στην Tiger Nest, στο Machu Picchu και στο Chimborazo, είδα το θαύμα της γης όταν πάτησα την γραμμή του Ισημερινού, πήγα στα Ballestas Islands (τα Galapagos του Peru) στην μέση του Ειρηνικού και στα μεγαλύτερα εθνικά πάρκα της Αφρικής –από το Kruger στο Etosha – για να γνωρίσω το ζωικό και φυτικό βασίλειο, απόλαυσα την ανθρώπινη δημιουργία και πολιτισμό στην Περσέπολη, στο Taz Mahal, στο Angkor Vat, στο Borobudur, στην Petra, στις πυραμίδες της Αιγύπτου και του Μεξικού, αλλά προπάντων στους μονολιθικούς ναούς της Lalibela, στο μοναδικό μέρος που υποσχέθηκα να γυρίσω, είδα την ολική έκλειψη ηλίου στην μέση της Μαύρης Θάλασσας, απόλαυσα την Λίμνη των Κύκνων σε Grand Premier στο Bolshoi επί Σοβιετικής Ένωσης, χόρεψα με τους Dani στην Papua, τους Mursi και Karo στην Ethiopia, τους Dayak στο Borneo, τους Batak στην Sumatra, τους Aymara στα Uros islands στην Titicaca, “άγγιξα’ τον Δαλάι Λάμα, όταν παρακολούθησα Συνέδριο του στην Dharamsala, κινδύνευσα στον Ορινόκο, διέσχισα τα Ιμαλάια σε μια από τις πιο δύσκολες διαδρομές του κόσμου, είδα τον Salto Angel τον ψηλότερο καταρράκτη του κόσμου στην Venezuela, τους καταρράκτες της Βικτώρια στην Αφρική, έπαιξα με λεμούριους στην Μαδαγασκάρη, έκλαψα από συγκίνηση και ευγνωμοσύνη σε μια ελληνική εκκλησία στην Diridawa στα βάθη της Αιθιοπίας, αγκάλιασα τα παιδιά όλου του κόσμου από την Ινδία, Υεμένη, Μαδαγασκάρη, Αιθιοπία έως Γουατεμάλα, είδα ανατολή στην Καραϊβική στην εκβολή του Rio Dulce, δύση στους αμμόλοφους της Ναμίμπια, και πόσα άλλα.....................

Να ’χα χίλια μάτια, Θεέ μου... να’ χα χίλιες ζωές να συνεχίσω το ΤΑΞΙΔΙ»

TOP